Tom Hallet
Tom Hallet (tekening/object) NE/NL 1990
Omgeven door het zwarte fluweel van de aangebrachte houtskool op de muur, speelt Tom Hallet met de perceptie van ruimte en tijd. De plaats-specifieke interventie verwijst indirect naar grotten waarop raadselachtige, lineaire traceringen zijn achtergelaten. Doorheen een totale duisternis glinsteren visioenen van bezielde sferen.
Centraal in de ruimte staat een sokkel waarop twee kleine beeldhouwwerken staan, herinnerend aan het silhouet van een paardenhoofd. Onberispelijke gravures suggereren een speculatieve oorsprong.
In grootschalige tekeningen verschijnen enigmatische afbeeldingen vanonder lagen grafiet. De glans verhult en onthult mysterieuze codes. Verscheidene eeuwen lang hebben gemarginaliseerde gemeenschappen codetaal gebruikt om door publieke, hetero-normatieve ruimtes te navigeren. Hallet’s praktijk beweegt op een vergelijkbare manier. Hij infiltreert en memoreert. Mensen moeten verandering willen, wil het werk een apotheose bereiken.
De betoverende taal van dichter Adèle Bonnet begeleidt de kijker doorheen het werk en gelijktijdig bij de geboorte van twee bergketens, die verdacht veel lijken op de manen van een paard…
---