Adrien Degioanni

Omdat het gehoor slapeloos is, vormt het permanent, bewust en onbewust onze ervaring in de wereld. Maar ons tijdmerk wordt over het algemeen gekenmerkt door een extreme versie van geluid (bruyance) en vormt op die manier een dikke atmosfeer waardoor heen we ons begeven. Onze zintuigen verstikken, en schrompelen beetje bij beetje langzamerhand in. Door het vastleggen van stiltes van de plaatsen waar Adrien Degioanni tentoonstelt, en door synthetische geluiden die geen natuurlijk equivalent hebben te mengen, dat hij een tijd probeert te creëren waarin de vervorming van de werkelijkheid het uiterlijk wordt van een poëtische materialiteit. Is stilte, als een weerspiegeling, leeg van beeld als we het niet kunnen waarderen? Deze installaties worden tot getuigen, en vervolgens tot vertolkers, van wat we niet kunnen waarnemen tijdens onze afwezigheden, waardoor een unieke ruimtetijd wordt ingeluid, die ons uitnodigt om te luisteren naar de dynamiek die eigen is aan de denkbeeldige ruimte. Als waren het geruchten, de verkregen resultaten zijn slechts suggesties, waarbij ze voorstellen om de gebruikte objecten, geluiden en symbolen opnieuw te definiëren … een uitnodiging tot twijfel.