Geboren in 1992, Mortsel.   Lydia Debeer wisselt van een objectieve, bijna uitgewiste, naar een intieme blik die zich begeeft op de rand van een aanraking. Onderwerpen waarvan verondersteld wordt dat ze ongeanimeerd zijn, niet in staat om op directe wijze te communiceren, zoals gebouwen, landschappen en objecten, dienen als haar protagonisten. De camera wordt gericht […]

Geboren in 1992, Mortsel.

 

Lydia Debeer wisselt van een objectieve, bijna uitgewiste, naar een intieme blik die zich begeeft op de rand van een aanraking. Onderwerpen waarvan verondersteld wordt dat ze ongeanimeerd zijn, niet in staat om op directe wijze te communiceren, zoals gebouwen, landschappen en objecten, dienen als haar protagonisten. De camera wordt gericht op die punten die het zicht overschrijden. Op deze manier stelt ze de positie en de kwaliteit van de menselijke blik in vraag. Aangezien de focus nog niet vast staat, maar net trilt in dat lege punt, wordt het wachten op en het verbeelden van een ongedefinieerd bereik voelbaar gemaakt.

 

Een belangrijk aspect van Debeer’s praktijk is muziek. Niet alleen in eigen muziek en soundscapes die de video’s begeleiden, maar ook in de constructie en het verstaan van het geheel. Ze monteert haar beelden op een vooropgesteld ritmisch patroon, om zo concept, verhaal en emotie te evoceren zoals we die bij muziek en dans gewoon zijn, los van een duidelijk narratief.

---